Chrystus bowiem również raz umarł za grzechy, sprawiedliwy za niesprawiedliwych, aby was do Boga przyprowadzić; zabity wprawdzie na ciele, ale powołany do życia Duchem. W nim poszedł ogłosić [zbawienie] nawet duchom zamkniętym w więzieniu, niegdyś nieposłusznym, gdy za dni Noego cierpliwość Boża oczekiwała, a budowana była arka, w której niewielu, to jest osiem dusz, zostało uratowanych przez wodę. Teraz również zgodnie z tym wzorem ratuje was ona we chrzcie nie przez obmycie brudu cielesnego, ale przez zwróconą do Boga prośbę o dobre sumienie, dzięki zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa. On jest po prawicy Bożej, gdyż poszedł do nieba, gdzie poddani Mu zostali Aniołowie i Władze, i Moce.

1 P 3, 18-22

Woda jest potężnym żywiołem. Bez niej nie mogłoby istnieć życie. Ona gasi pragnienie. Dzięki niej mamy obfitość plonów. Ale jest jeszcze druga strona: powodzie, niszczące fale, utopienia.

Woda jednocześnie może być znakiem życia i śmierci. Przez zanurzenie w wodzie chrztu doświadczyliśmy śmierci dla grzechu, aby od tej chwili żyć nowym życiem. 

Słuchajmy naszego sumienia, które podpowiada jak żyć.

Aurelia SCM