Błogosławiony Ojciec Honorat Koźmiński OFM Cap (1829–1916) był znanym na przełomie XIX i XX wieku kierownikiem duchowym i spowiednikiem, człowiekiem wiary i płynącej z niej odwagi, dlatego nie brakowało mu ani nowatorskich pomysłów ani sposobów na ich realizację. Jego duchowa córka, Maria z Łubieńskich Górska, właścicielka majątku w pobliżu Nowego Miasta nad Pilicą, napisała o nim w swoim pamiętniku: „…musi mu Duch Święty dopowiadać czego od ludzi nie słyszał, bo trafność i znajomość serca ma taką, jak gdyby zawsze życie i stosunki ludzkie psychologicznie obserwował” (Gdybym mniej kochała, t. 1, s. 215).
Wokół wielkich ludzi zawsze gromadzą się inni, by czerpać z ich doświadczenia i mądrości. Do Ojca Honorata przybywało tysiące osób, które utworzyły kręgi współpracowników i duchowych dzieci. Do dziś należą do nich świeccy, osoby konsekrowane i kapłani. Jedną z duchowych wspólnot, której Błogosławiony Ojciec dał początek na ziemiach polskich jest Straż duchowa Niepokalanego Serca Maryi. Powstała wraz z Bractwem Niepokalanego Serca Maryi przy klasztorze sióstr felicjanek w Krakowie. W 1896 r. siostry porozumiały się z proboszczem kościoła Matki Bożej Zwycięskiej w Paryżu, gdzie w 1830 r. zostało założone przez ks. Karola Desgenett’a Arcybractwo Niepokalanego Serca Maryi. Wkrótce ksiądz biskup Puzyna ustanowił w Krakowie takie Arcybractwo i postarał się o jego agregację do arcybractwa francuskiego. Ojciec Honorat, na prośbę sióstr, napisał rozważania, tzw. „kartki” miesięczne oraz narysował Zegar Straży, na którym zapisywano imiona sióstr i osób zapisanych do Straży. Wyjaśnił, że każdy z członków powinien wybrać sobie godzinę, w czasie której w duchu będzie obecny w Sercu Maryi, jako Przybytku Trójcy Przenajświętszej, jak również ofiaruje Mu wszystkie słowa, uczynki i pragnienia, by wynagradzać Mu zniewagi i obojętność innych, by w Nim wielbić Jedynego Boga. Wkrótce członkiniami i propagatorkami Straży stały się siostry ze zgromadzeń życia ukrytego, założonych przez Błogosławionego Ojca: Córki Serca Maryi i Małe Siostry Niepokalanego Serca Maryi. Publikowane w tej książce rozważania, modlitwy i propozycje sposobów pracy nad sobą są zaczerpnięte z dzieła Ojca Honorata pt: „Straż duchowa honorowa Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny”, którego rękopis znajduje się w Archiwum Braci Mniejszych Kapucynów prowincji warszawskiej w Zakroczymiu. Język został uwspółcześniony. W wyborze rozważanych tajemnic oraz przy zmianie niektórych określeń lub sformułowań kierowano się zaleceniami adhortacji Marialis cultus papieża Pawła VI.
Opisany sposób działania Straży sięga zatem korzeniami do ruchu związanego z Błogosławionym Ojcem Honoratem Koźmińskim i różni się zarówno duchowością jak i formą od Straży Honorowej Niepokalanego Serca Maryi powstałej w 1912 r. w klasztorze Sióstr Matki Bożej Miłości w Becançon we Francji. W Polsce rozpowszechniły ją siostry wizytki w 1937 r.
Dzieło Ojca Honorata, jest propozycją formacji wewnętrznej opartej na naśladowaniu Maryi w Jej życiu duchowym; oryginalną „szkołą” chodzenia za Jezusem Chrystusem wraz z Maryją Matką i Uczennicą. Straż nie obowiązuje pod grzechem, a wszystkie praktyki mają charakter dobrowolny. Taka forma duchowej straży pomaga wejść głębiej w życie duchowe bez opuszczania lub rezygnacji z wykonywania obowiązków rodzinnych i zawodowych, ponieważ łączy ona modlitwę i codzienne życie w jedną drogę poznawania i jednoczenia się ze Zbawicielem.
